การเดินเรื่องยังมีเรียบเรื่อยแบบญี่ปุ่นแต่เลือกเล่าประเด็นยาวๆจนเหลือความเป็นญี่ปุ่นคือ “เฮาส์ ออฟ นินจา” “โลกสวย จิตใจดี มีมารยาท”
โดยปกติแล้วซีรีส์ญี่ปุ่นแนวแอ็กชันสืบสวนแบบนี้มักจะเล่าเรื่องซอยออกเป็นตอนๆและมันควรจะเป็นแบบนั้นเพราะเป็นการใช้ชั้นเชิงแบบมังงะ
แต่เรื่องนี้กลับเลือกเล่าประเด็นเดียวยิงยาวคือเรื่องของสองตระกูลนินจาที่เดินหน้าไปหาความระทึกเร้าใจในปลายทาง
แต่การเดินเรื่องกลับเลือกค่อนไปทางญี่ปุ่นคือเรียบเรื่อยให้ภาพและเพลงสื่อสารแต่ก็ไม่ชัดเพราะการเดินหน้าแบบนี้ของฝรั่งก็มีและเหมือนจะมีมากกว่าด้วยซ้ำ
ทำให้ถ้าเป็นคนที่ดูซีรีส์ญี่ปุ่นมามากพอจะสังเกตได้ว่าเหลือความเป็นญี่ปุ่นอยู่ไม่มากจนเกือบเป็นซีรีส์อเมริกันอยู่รอมร่อถ้าไม่มีมิติความเป็นเอกลักษณ์ของคนญี่ปุ่นคือ “โลกสวย จิตใจดี มีมารยาท” ในทุกสถานการณ์ก็คงกลายเป็นซีรีส์ฝรั่งไปแล้ว
แน่นอนการเล่าเรื่องแบบร่ายยาวโดยไม่ซอยย่อยกับซีรีส์ที่เวลาฉายเยอะแบบนี้สิ่งที่ต้องแลกมาคือความเรียบเรื่อยจะพาความเอื่อยเฉื่อยมาเป็นพักๆ ซึ่งมันต่างจากความเป็นซีรีส์ญี่ปุ่นแท้ที่เล่าแบบนี้เพราะความต่างกันคือเรื่องของอารมณ์